کاوش موضوع پایداری شهری

پایداری شهری یا «مانایی شهری» (Urban Sustainability) به توانایی سیستم شهری در حفظ و ارتقاء کیفیت زندگی انسان‌ها به شکلی ماندگار و بدون به خطر انداختن توانایی نسل‌های آینده برای پاسخ به نیازهایشان اطلاق می‌شود. این مفهوم بخشی از پارادایم کلی توسعه مانا (Sustainable Development) است که در آن، شهرها به‌عنوان کانون‌های اصلی مصرف منابع، تولید گازهای گلخانه‌ای، و شکل‌گیری روابط اجتماعی نقش کلیدی دارند. مانایی شهری به دنبال توازن میان رشد اقتصادی، انسجام اجتماعی، و حفاظت از محیط‌زیست است.پایداری شهری یا «مانایی شهری» (Urban Sustainability) به توانایی سیستم شهری در حفظ و ارتقاء کیفیت زندگی انسان‌ها به شکلی ماندگار و بدون به خطر انداختن توانایی نسل‌های آینده برای پاسخ به نیازهایشان اطلاق می‌شود. با بیش از نیمی از جمعیت جهان سکونت‌یافته در شهرها، پایداری شهری به موضوعی محوری در سیاست‌گذاری، برنامه‌ریزی شهری و طراحی فضاهای شهری تبدیل شده‌است. محیطی – حفاظت از منابع طبیعی، کاهش آلودگی، افزایش فضاهای سبز، استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر اقتصادی – توانمندسازی اقتصادی، تقویت اقتصاد محلی، کاهش فقر اجتماعی – عدالت فضایی، برابری در دسترسی، مشارکت عمومی و انسجام اجتماعی '''پایداری شهری''' اصطلاحی است برای توصیف توانایی شهرها در حفظ منابع طبیعی، اقتصادی و اجتماعی به‌گونه‌ای که نیازهای نسل حاضر برآورده شود، بدون آسیب زدن به توان نسل‌های آینده برای تأمین نیازهای خود. این مفهوم برگرفته از '''توسعه پایدار''' است که در گزارش کمیسیون بروندلند (۱۹۸۷) معرفی شد.... بیشتر در ویکی پدیا